W ostatniej już części rozważań poświęconych duchowości Odnowy Charyzmatycznej przyjrzymy się kilku jej rysom, które sprawiają, że Odnowa przyciąga tak wiele osób, że wspólnoty ciągle się rozrastają i angażują się w sposób bardzo aktywny w życie Kościoła. Człowiek nie jest stworzony do życia w samotności i w pojedynkę, ale został powołany do życia we wspólnocie, i więcej jeszcze, jak uczy nas Sobór Watykański II – do zbawienia również idziemy we wspólnocie. Zobaczmy więc, jak realizuje się to w Odnowie Charyzmatycznej.

  Odpowiadając na pytania liderów o rolę kapłana we wspólnocie Odnowy oraz o to, w jaki sposób można go dla grupy „zdobyć” – zamieszczamy wywiad z ks. Wojciechem Nowackim, byłym Przewodniczącym Krajowego Zespołu Koordynatorów Odnowy w Duchu Świętym.

Wyboru lidera w grupie dokonuje się najczęściej w dwóch wypadkach. Po pierwsze, gdy jakaś nowo powstała grupa rozrosła się tak, że trzeba zacząć dzielić się zadaniami. Nie wystarczy już przyjść na cotygodniowe spotkanie modlitewne, które współprowadzić mogą wszyscy obecni. Grupa potrzebuje wówczas kogoś, kto stanąłby na jej czele. Przy większej liczbie uczestników spotkań potrzebny jest ktoś, kto dbałby o właściwy porządek działań. Z moich doświadczeń wynika, że grupa przekraczająca liczbę ok. 7-10 osób, powinna zacząć myśleć o wyborze lidera.

Każdy chrześcijanin, niezależnie kim jest i co robi, ma swoje życie kształtować i przemieniać na wzór Jezusa, bo w Nim, przez Niego i dla Niego żyjemy i czynimy wszystko (por. Ef 1, 3-13 oraz Kol 1, 15-20). Jednak tymi, którzy są powołani do większej zażyłości z Panem, do kształtowania swojego serca na wzór Jego Serca są pasterze ludu (biskupi, księża, zakonnicy, zakonnice) oraz wszyscy, którzy pełnią jakąkolwiek posługę ministerialną w Kościele (liderzy, animatorzy). Myślę, że to oni szczególnie muszą wsłuchiwać się w to, co płynie z głębin Serca naszego Zbawiciela i swoje życie zanurzać w tym Sercu. Chciałbym – biorąc za podstawę liturgię z uroczystości Najświętszego Serca Jezusa, pokazać w jaki sposób lider powinien kształtować swoje serce, by stawało się ono na wzór Serca Jezusa.