Wyobraź sobie salę sądową, w której toczy się rozprawa przeciwko największym zbrodniarzom ludzkości: Neronowi, Hitlerowi, Pol Potowi, Stalinowi. Sędzia odczytuje wyrok, wymieniając okrucieństwa, jakich się dopuścili. Aż tu nagle pojawia się w drzwiach Jezus z Nazaretu i mówi: „Wysoki sądzie, oni są niewinni. Ja to uczyniłem”.

Większość ludzi przegapi w tym roku zbliżające się Święta Bożego Narodzenia. Tak jak przegapili je młodzi i starzy, pobożni i mniej pobożni przed dwoma tysiącami lat. Może ktoś spytać, jak to możliwe, by dzisiaj, wśród tylu reklam, udekorowanych witryn sklepowych i świątecznych zakupów, przegapić Boże Narodzenie? To jest możliwe. Powiem więcej – bardzo powszechne.  

Gdy po śmierci pewnego szkockiego lekarza przeglądano jego księgi rachunkowe, znaleziono wiele wpisów przekreślonych czerwonym kolorem z krótkim dopiskiem: „Przebaczono – zbyt biedny by zapłacić".  

  Pewien mędrzec udając się w podróż przywołał swoich uczniów (przyszłych liderów), by przekazać im problemy ludzkości, których nie zdążył przed wyjazdem rozwiązać. Jednemu dał pięć problemów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden. Każdemu według jego zdolności i odjechał.

Pewien misjonarz pracujący w Puszczy Amazońskiej miał w zwyczaju wypróbowywać swoich nowych współpracowników przysłanych z Europy. Wysyłał ich na kilkumiesięczną próbę w głąb puszczy. Wyposażał ich w kilkudniową rację żywności, lekarstwa, broń i najróżniejsze narzędzia, dzięki którym mogli poradzić sobie w zdobywaniu pożywienia.

Dlaczego jednych Bóg uzdrawia a innych nie? Czyżby chrześcijaninowi, który nie wygra z chorobą, brakowało wiary, motywacji? Nigdy nie miałem wątpliwości, że Bóg chce uleczyć każdego człowieka z każdej choroby – czy to duchowej, czy psychicznej, czy też fizycznej.

Siedzi przede mną ogolony na łyso młody chłopak. Na imię ma Błażej. Ma na sobie letnią koszulkę bez rękawów i wojskowe spodnie. Opowiada o zakończonym przed godziną szkoleniu, jakie prowadził dla nauczycieli jednej z gdyńskich szkół. Żuje gumę i co jakiś czas wtrąca niezbyt przyzwoite słowa, chcąc wyrazić nimi swój entuzjazm. Na lewym ramieniu ma duży czarny tatuaż.Rozmowę prowadzi o. Wojciech Żmudziński SJ

Chciałabym przedstawić pomysł na pracę w zespole. Natchnęła mnie do tego książka o. Wojciecha Żmudzińskiego SJ, Biblijni liderzy, według której od kilku miesięcy w mojej rodzimej grupie Odnowy prowadzona jest formacja animatorów. Skorzystam więc z ćwiczenia "Pozytywne strony trudnej, życiowej sytuacji" ze str. 110, a żeby uniknąć plagiatu – proponuję jego rozwinięcie.

  Wielokrotnie słyszałem z ust rozczarowanych księży, że w ostatnich latach bierzmowanie stało się uroczystym pożegnaniem nastolatków z Kościołem w obecności księdza biskupa. W wielu przypadkach niestety tak jest. „Zaliczyłem niezbędne sakramenty i przypomnę się księdzu proboszczowi dopiero wtedy, gdy będę planował ślub” – myślą młodzi. Dlaczego tak się dzieje?

„Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni” (Mt 5,4). Błogosławieni znaczy szczęśliwi, ale czy można cieszyć się życiem, równocześnie smucąc się? Kim są ci szczęśliwi, którzy się smucą, i z jakiego powodu się smucą? Są to ludzie zasmuceni z powodu grzechów – swoich i cudzych. Bo dla chrześcijanina smutny jest tylko grzech.