W Domu Miłosierdzia podczas terapii spotykam osoby, które czasem mówią o swoim uzależnieniu od pornografii. Sięgają po nią, mimo iż mają świadomość, że jest to coś złego, co utrudnia im relacje małżeńskie czy sposób funkcjonowania w codziennym życiu. Ale społeczne przyzwolenie na korzystanie z pornografii oraz jej obecność w przestrzeni publicznej sprawiają, że stykają się z nią nawet małe dzieci.

Czasem ludzie upatrują w terapii rozwiązania wszystkich swoich problemów, oczekują, że ktoś inny zdejmie im z pleców ciężar ich życia. A z własnym życiem trzeba się ciągle mierzyć, i nikt tego za nas nie zrobi. Z drugiej strony – warto skorzystać z pomocy, gdy trudno z nim sobie poradzić – mówi Bogdan Kosztyła, teolog i psycholog z łódzkiego „Domu Miłosierdzia”.  

Nieraz słyszymy „Otrzymałam/otrzymałem orzeczenie o nieważności mojego małżeństwa”. A co to znaczy? Czy małżeństwo może być „nieważne”? Co może być przesłanką do takiego stwierdzenia? Kto o tym decyduje? To tylko niektóre pytania, które mogą się pojawiać w tym kontekście. Małżeństwo jest sakramentem, znakiem, przez który Bóg wkracza we wspólne życie kobiety i mężczyzny. Posługuje się On widocznymi znakami, by obdarzyć małżonków swoją łaską. Uczestnicząc w uroczystości zaślubin, jesteśmy świadkami przysięgi, nałożenia obrączek, uroczystego błogosławieństwa.

Małżeństwo jest jak reakcja chemiczna, która łączy ze sobą dwa odmienne pierwiastki. Odtąd oba stają się nową całością i nie da się oddzielić jednego od drugiego. W naszym życiu najważniejsze wybory są niezmienne. Miłość, powołanie, rodzicielstwo – te decyzje nie mają kresu. Nie mogę kogoś pokochać na chwilę, czy pod warunkiem, że nie spotkają nas jakieś większe trudności we wspólnym życiu. Małżeństwo to potwierdzenie, że nasza miłość jest dojrzała i autentyczna, dlatego ślubuję ci wobec Boga i świadków: „że cię nie opuszczę aż do śmierci”.  

Małżonkowie na początku wspólnej drogi bardzo potrzebują autonomii, aby ułożyć swoje wzajemne życie. Oczywiście potrzebują także relacji z innymi ludźmi, ale nie będzie im łatwo, jeśli ich związek znajdzie się w centrum uwagi dwojga stronniczych kibiców. Będzie im tym trudniej, jeśli zamieszkają z nimi pod jednym dachem…

  Jestem pod wrażeniem pewnej sceny z niedawno obejrzanego filmu. Ośmiu dojrzałych mężczyzn siada przy stole i rozmawia. Przeżywają głęboki konflikt: wyjechać czy zostać, skoro ich życie na misji jest poważnie zagrożone. Każdy ma własną motywację i propozycję rozwiązania tego dylematu, mówią i słuchają siebie nawzajem. A potem dają sobie czas na przemyślenie i przemodlenie tego, co powinni wybrać. To obraz z filmu „Ludzie Boga”. To również dobry przepis, jak szukać rozwiązania małżeńskich konfliktów.

Dawny podział ról męskich i żeńskich był prosty – kobieta w domu, mężczyzna na zewnątrz, dbający o bezpieczeństwo domu. To kontynuacja modelu rodziny neandertalczyka chodzącego na polowanie, podczas gdy jego żona przerabiała efekty tego polowania i opiekowała się dziećmi. Ale dzisiejsza rzeczywistość jest bardziej skomplikowana…  

Kto w twojej przyszłej rodzinie będzie dysponował samochodem, a kto gotował obiady? Jak będziecie sprzątać mieszkanie – na zmianę, czy razem? Czy po urodzeniu dziecka żona chce zostać w domu? Warto o wielu rzeczach zacząć rozmawiać przed ślubem, żeby poznać oczekiwania swojego przyszłego współmałżonka. Zaoszczędzi nam to wielu nieporozumień, a może też łez i cichych dni.

W pierwszym okresie życia dziecka rodzic jest dla niego osobą najważniejszą. To on opisuje świat, a ten opis zapada dziecku w pamięć i koduje się, stąd w psychologii mowa o imprintingu (wdrukowaniu, w kodowaniu). My sami, jako dorośli już ludzie, nosimy w sobie wiele z opinii naszych rodziców, które przechowaliśmy w pamięci dlatego, że były pierwsze i bardzo dla nas ważne.

Wychowywać dzieci do wolności, to znaczy wychowywać je do odpowiedzialności za siebie i swoje wybory. Wolność jest zagadnieniem złożonym i każdy trochę inaczej je rozumienie. Dla mnie jest to przede wszystkim pewna przestrzeń, dzięki której mogę dokonywać wyborów.