Pewnego lata otrzymał trzech nowych współpracowników. Wysłał pierwszego z nich i przykazał, by mądrze gospodarował tym wszystkim, co otrzymał. Po kilku miesiącach ów człowiek powrócił cały i zdrowy. Zdał relację z tego, jak sobie radził w trudnych warunkach, jak bronił własnego życia i jak zdobywał pożywienie. Zwrócił wszystkie powierzone mu narzędzia i udał się na spoczynek.
Potem misjonarz wysłał drugiego współpracownika. Ten również powrócił i zdał relację z miesięcy spędzonych w puszczy: jak sobie radził w trudnych warunkach, jak bronił własnego życia i jak zdobywał pożywienie. Pokazał także mapę nieznanego terenu, jaką sporządził, by ułatwić misjonarzom przyszłą pracę. Zaznaczył na niej źródła wody, tereny zamieszkałe przez nieznane plemiona, ścieżki i bezpieczne miejsca na biwakowanie. Złożył u stóp misjonarza wszystkie narzędzia, jakie otrzymał i udał się na spoczynek.
Na końcu misjonarz wysłał trzeciego współpracownika, który powrócił z tygodniowym opóźnieniem. Z entuzjazmem opowiedział o swoich przygodach i o tym, jak pomógł jednemu z plemion zbudować wioskę, jak pogodził walczące między sobą szczepy, jak nauczył tubylców posługiwania się łopatą i jak przyswoił sobie ich język. Pokazał też misjonarzowi mapę terenu oraz plan pomocy tubylcom, jakie sporządził przebywając w puszczy. W jego ekwipunku brakowało łopaty i kilku innych narzędzi, gdyż zostawił je w wiosce. Zamierzał do niej jak najszybciej powrócić, rezygnując nawet z chwili odpoczynku.
Który z tych trzech współpracowników najlepiej zdał egzamin?
Komentarz:
Do pierwszego współpracownika podobni są ludzie, którzy to, co posiadają: swoje umiejętności, wiedzę, doświadczenie, wykorzystują do tego, by godnie i dostatnio żyć. Nie robią nic więcej ponad to, co określa ich zakres obowiązków.
Do drugiego współpracownika podobni są ci, którzy nie myślą tylko o sobie, ale swoim przykładnym życiem pragną pozostawić następnemu pokoleniu pewne wskazówki – jak radzić sobie w życiu.
Do trzeciego współpracownika podobni są ludzie, którym wszystko to, co posiadają, służy do budowania więzi między ludźmi, spieszenia z pomocą ubogim. Są pełni inicjatywy. Żyją na tyle, na ile żyją dla innych.
Otrzymujemy od Boga wszystko, co jest nam potrzebne do życia. Jaki z tego robimy użytek? Na ile jesteśmy podobni do trzeciego współpracownika z przypowieści o ludzkich zasobach?
o. Wojciech Żmudziński SJ
Polecamy książkę autora artykułu "Niebo jest w nas". Więcej - kliknij tutaj.
