Pandemia. Widmo choroby i śmierci, podsycany przez media lęk, poczucie bezsilności – nieznana dotąd sytuacja sprowadza nas do parteru. Nic nie możemy. Pozostało tylko czekanie. Jak długo? Nikt nie zna odpowiedzi. Do tego nie zostaliśmy przygotowani, to nie fair – ale do kogo można mieć pretensje? Zresztą one też nie przyniosą nam ulgi. A co może ją przynieść? Wielu moich znajomych zawiązuje teraz nici przyjaźni z Jezusem, nieważne, że w myśl przysłowia „jak trwoga to do Boga”. Mają więcej czasu, nie chodzą do pracy, nie mogą wychodzić z domów, więc… zaczynają słuchać rekolekcji.

Ten artykuł przeznaczony jest wyłącznie dla czytelników odstających od jedynie słusznego poczucia humoru. Rzecz będzie o sprzedaży, nieco innej niż ta powszechnie występująca. Sama jej istota, podobnie jak i technika, budzić może u niektórych czytelników duchową irytację, zgorszenie, a nawet święte oburzenie. Jeśli więc jesteś osobą szczególnie wrażliwą – nie czytaj!

Jesteśmy wspólnotą modlitewno-ewangelizacyjną „Siloe”. Istniejemy już (lub dopiero) od 14 lat. Jak na wspólnotę, jest to wiek średni, nic więc dziwnego, że ostatnio dopadł nas… kryzys wieku średniego. „Doświadczenie pustki, powątpiewanie w dokonane wybory, obawa o przyszłość” – tak piszą o tym psychologowie. Przetłumaczone na nasz wspólnotowy język, brzmiało to tak: coraz bardziej pusto na spotkaniach i w sercu, zewsząd dochodzące głosy: „Zmienić lidera! Zmienić animatorów! Zmienić formację! Zmienić parafię! Zmienić wspólnotę!” – bo to już chyba nie ma sensu i dalej może być już tylko gorzej.