Co lepsze?

W ostatniej już części rozważań poświęconych duchowości Odnowy Charyzmatycznej przyjrzymy się kilku jej rysom, które sprawiają, że Odnowa przyciąga tak wiele osób, że wspólnoty ciągle się rozrastają i angażują się w sposób bardzo aktywny w życie Kościoła. Człowiek nie jest stworzony do życia w samotności i w pojedynkę, ale został powołany do życia we wspólnocie, i więcej jeszcze, jak uczy nas Sobór Watykański II – do zbawienia również idziemy we wspólnocie. Zobaczmy więc, jak realizuje się to w Odnowie Charyzmatycznej.

Duch Święty działa od początku istnienia świata, unosi się nad bezmiarem wód kiedy świat jest jeszcze chaosem. Trzecia Osoba Trójcy Świętej szczególnie zaznacza swoją obecność w działalności proroków Starego Testamentu a później podczas tworzenia się Kościoła. Wylewa swoją łaskę na uczniów zebranych w Wieczerniku w dniu Pięćdziesiątnicy, pozwalając im mówić w nieznanych sobie językach i jednocząc ludzi, którzy do tej pory się nie rozumieli. Tak powstała wspólnota Kościoła jest miejscem szczególnej działalności Ducha Świętego, który nie przestaje w niej działać aż do dziś.