Czy pamiętasz przypowieść o gospodarzu, który obsiał swoje pole dobrym ziarnem, ale w nocy jego wróg dosiał mu kąkol? Gdy zboże wyrosło, chwasty bezczelnie rozkwitły. Gospodarz ma teraz do wyboru: przejść się po polu, pieląc (przy okazji tratując część swojego zboża), albo odpuścić sobie pielenie do żniwa – chwasty też zostaną ścięte i oddzieli się je od ziarna. Wybiera to drugie wyjście. A teraz weź jego przepis i zastosuj do swojego życia wśród ludzi: w domu, we wspólnocie, w pracy lub na studiach.

Wstyd się przyznać, ale w podstawówce nie cierpiałam swojego kolegi z klasy. Z pełną wzajemnością, bo mój siedmioletni wróg wykrzyczał kiedyś: „A mój tata jest policjantem i ma psa, co cię pogryzie! I będziesz ryczała przez tydzień!” „A mój ma wielkiego orła! – postanowiłam nie być mu dłużna. – I ten orzeł tak cię podziobie, że cały spuchniesz!” „To pies mojego taty zagryzie tego głupiego orła i on zdechnie!”

Gdy emocje w nas się gotują, gdy życie płynie nie w tę stronę, którą wybraliśmy, gdy Pan Bóg nie daje szybkich rozwiązań, gdy ktoś wystawia nasze nawrócenie na próbę… jak reagujemy? Zrzędzimy, krytykujemy, kłujemy sarkazmem lub użalamy się nad sobą. Po pewnym czasie staje się to naszą drugą naturą. Ot, taka narodowa choroba cywilizacyjna: Polacy-lubią-ponarzekać. A co na to Jezus?

Więzienie to uprzywilejowane miejsce na nawrócenie. Tutaj łatwiej można prześledzić łańcuch przyczynowo-skutkowy grzechu. Problem w tym, że widać go dopiero wtedy, gdy już zwiąże ci ręce i odbierze wolność na kilkadziesiąt lat. Bóg jednak nie byłby sobą, gdyby w sytuacjach ekstremalnych nie wymyślił... wyjścia awaryjnego.  

Posługę modlitwy wstawienniczej w łódzkiej grupie „Mocni w Duchu” przedstawia Arek Urbański, od 3 lat odpowiedzialny za nią w tej wspólnocie.

W piątkowy wieczór 14 czerwca 2002 docieramy do domu rekolekcyjnego Sióstr Urszulanek w Częstochowie, które kolejny już raz przez 3 dni goszczą organizatorów i głównych mówców Czuwania (tych nawet dłużej). Wspaniałe kobiety, do późnych godzin nocnych na nogach, gotowe zaradzić najrozmaitszym potrzebom gości. W dodatku wszystko to robią z uśmiechem, jakbyśmy wcale nie wywracali im porządku dnia i domu do góry nogami...