„Anielisko” to świat najmłodszych, na który składa się świetlica środowiskowa oraz Dom – całodobowa placówka opiekuńczo-wychowawcza dla dzieci. Dzieło prowadzone jest przez Stowarzyszenie Ewangelizacyjno-Charytatywne „Mocni w Duchu”, które od 28 lat działa przy kościele o. jezuitów w Łodzi. Dom jest pierwszą tego typu placówką w woj. łódzkim – istnieje już 6 lat i mieści się przy al. Kościuszki 48. Celem placówki jest stworzenie jej małym mieszkańcom domowych warunków, a równocześnie wyjście naprzeciw ich potrzebom edukacyjnym, rozwojowym i terapeutycznym.

Czy to, co robię, ma sens? Czy jest dobre, pożyteczne, piękne? Czy komuś będzie to potrzebne? Takie pytania rodzą się w nas, gdy pracujemy, tworzymy lub budujemy coś nowego. Nieliczni zadadzą jeszcze pytanie: „A co Ty, Panie Boże, o tym myślisz?”. Ale takich, którzy mają odwagę zapytać: „Czego Ty chcesz dla mnie, Boże?” jest już zdecydowanie dużo mniej...

Bóg mówi do nas na spotkaniach modlitewnych w taki sposób, że możemy zrozumieć Jego słowa i rozpoznać Jego głos. Duch Święty nie tylko uzdalnia nas do uwielbiania Boga, lecz także ukazuje nam słowo Pana poprzez dary duchowe, pouczenie, dzielenie się i napomnienia.

„Weźmijcie Ducha Świętego i bądźcie Moimi świadkami aż po krańce ziemi!” – to wezwanie Boga, które „wyrywa” mnie zza szkolnego biurka i zaprasza do wspólnotowego magis. Zaczyna się nagle coś więcej – otwierają się drzwi do wielu wspólnot Odnowy w Duchu Świętym w Polsce. Przyjęcie sercem Bożego wołania: „Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody!” nie pozwala mi dłużej stać w miejscu.

Charakterystyczną cechą każdej wspólnoty modlitewnej, która utożsamia się z Odnową w Duchu Świętym, jest charyzmatyczne spotkanie modlitewne. Bez względu na liczebność grupy i jej staż – spotkanie to łączy wszystkich we wspólnej modlitwie i uwielbieniu Boga.

Obdarowanie charyzmatyczne, to papierek lakmusowy spotkań modlitewnych, ożywczego tchnienia Ducha Świętego w naszych wspólnotach, próba wiary i odpowiedzi na zaproszenie Boga oraz nieodłączne „wyposażenie” każdego ewangelizatora.

Gdy po pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszeli, że jest w domu. Zebrało się tyle ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. Wtem przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili łoże, na którym leżał paralityk.

„Panie, spraw, aby z tych, których mi dałeś, nikt nie zginął!”   Te słowa osobistej modlitwy śp. ojca Józefa Kozłowskiego – jezuity i założyciela Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym w Łodzi – brzmią do dziś w moich uszach. Jestem jedną z tych, którzy „nie zginęli” dzięki wrażliwości i kapłańskiej posłudze Ojca.