Dzisiejsza kultura nastawiona jest raczej na mówienie niż słuchanie, branie niż dawanie. Z tego też powodu wiele osób używa w modlitwie charyzmatu języków (charyzmatu mówienia), a mniej – charyzmatu tłumaczenia (najpierw słuchania, a potem mówienia). Charyzmat tłumaczenia języków polega na tym, że w momencie, gdy ktoś modli się w językach – w głowie tłumacza pojawia się rozumienie (interpretacja) tej modlitwy. Nie jest to jednak rozumienie poszczególnych głosek czy wyrazów, jak w przypadku języków obcych.  

Kiedy w niedzielę Zesłania Ducha Świętego słyszę podczas Eucharystii fragment z Dziejów Apostolskich opisujący moment Pięćdziesiątnicy zastanawia mnie jeden fakt – dlaczego pierwszym darem, jaki otrzymują zgromadzeni w Wieczerniku ludzie, jest dar języków? Dlaczego akurat ten dar i jakie wobec tego jest jego znaczenie? Myślę, że temat jest szeroki i nie chcę wchodzić w zawiłości i tłumaczenia szczegółowe tego daru, w tym tekście chciałbym ukazać tylko jedną z jego charakterystycznych cech, jednak uważam, że bardzo ważną, jeśli nie najważniejszą. Prześledzimy to wspólnie na wybranych fragmentach z Pisma Świętego.