Lęki przed wolą Bożą powodują, że boimy się Boga pytać, do czego On nas zaprasza. Co jest korzeniem takiego lęku? Niewłaściwy obraz Boga, czyli przekonanie: Bóg nie jest Bogiem dobrym. Oczywiście gdybym zapytał w kościele na Mszy: kto z was uważa, że Bóg jest zły? – nikt by ręki nie podniósł. Ale często myślimy inaczej.

To częste myślenie osób wiary.

Choroba i cierpienie uwrażliwia nas na innych, a cierpienie bliskiej osoby zawsze zmusza do refleksji nad naszym własnym życiem. Kiedy człowiek właściwie przyjmuje chorobę i cierpienie, Bóg może bez przeszkód uzdrowić jego duszę, dzięki czemu wyzwolona – lgnie do Niego jak nigdy dotąd.

  W Ewangelii św. Jana czytamy o tym, że Jezus, Słowo Odwieczne, został odrzucony przez tych, którym miał przynieść wybawienie: Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli (J 1,11). W następnym wersie jednak czytamy dobrą nowinę dla nas: Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi.