Słowa mają wielką moc. Kiedy mówisz: „kocham cię”, „przepraszam”, „jesteś wspaniała”, „lubię z tobą przebywać”, „jesteś dla mnie ważny”, „jak dobrze, że jesteś”, „dziękuję ci” – rzeczywistość zmienia się nie do poznania, a w twoim rozmówcy i w tobie dotykane są głębiny duszy. Podobnie jak w świecie widzialnym jesteś w stanie coś sprawić (lub czemuś zapobiec)za pomocą dłoni, podobnie w świecie duchowym, tym niewidzialnym, twoje słowa zapalają do działania, zapobiegają załamaniu i zdejmują wielkie ciężary. Jest w nich jakaś siła i moc sprawcza, skoro nie widzisz własnych słów, a jednak sprawiają tak wiele..    

Życie dzisiejszego społeczeństwa, w tym całej masy praktykujących chrześcijan, może prowadzić do przekonania, że większość ludzi zachowuje się jakby… głęboko spała. Niewielu jest takich, dla których podstawowe pytania o sens życia, cel własnych działań, powołanie – stanowią jakikolwiek odnośnik. Oni żyją jeszcze na etapie tzw. „życia spontanicznego”. Pytanie o wolę Bożą odnosi się więc do tych, którzy już nie śpią, ale świadomie odkryli istnienie Boga w swoim życiu.

Korzystanie z naszej woli w dużej mierze dotyczy sfery podejmowania decyzji. Ale nie tylko. Nasza wola to także nasze pragnienia i marzenia. Mam wrażenie, że gdy mówimy o woli Pana Boga, wielu ludzi pojmuje ją przede wszystkim jako Jego decyzje, a rzadziej jako Jego pragnienia czy marzenia.

Pierwsze skojarzenie, jakie nasunęło mi się, gdy zacząłem zastanawiać się nad pojęciem cierpliwości, to: czekanie, potem przyszło jeszcze: nuda. Zorientowałem się jednak, że takie podejście nie nadaje się na artykuł do „Szumu z Nieba”, więc trzeba było cierpliwie kombinować dalej…