Czyli co nowego w europejskiej Odnowie. W świecie, którego znakiem szczególnym jest dziś sekularyzacja i inwazja okultyzmu z jednej strony, poszukiwanie przez ludzi duchowej głębi z drugiej, szczególnie mocnym wezwaniem stają się słowa prorockie z ostatniego spotkania liderów europejskiej Odnowy.
Spotkania głównych liderów z państw europejskich sięgają swą tradycją roku 1983. Były one początkowo nieregularne, ale w ostatnich latach nabrały bardziej zorganizowanego charakteru. Przewodniczący europejskich komitetów narodowych (w naszym przypadku Krajowego Zespołu Koordynatorów) lub ich reprezentanci spotykają się zwykle co 2-3 lata. Organizatorem od 2000 r. jest Europejski Podkomitet ICCRS (ESCI). W dniach 17-20 listopada 2011 r. odbył się trzynasty już w historii międzynarodowy zjazd liderów. Na wspólnej modlitwie i dzieleniu zgromadziło się w bawarskim Heiligenbrunn 56 osób. Cała konstrukcja spotkania koncentrowała się wokół trzech punktów: przypomnienie ważność łaski chrztu w Duchu Świętym, określenia tego co doświadczamy w Odnowie obecnie oraz refleksja nad przyszłością. W każdym dniu jeden z mówców dawał krótkie wprowadzenie, a następnie miały miejsce rozmowy w mniejszych grupach i powrót na duże spotkanie, żeby każdy był świadom, co zostało wypowiedziane w trakcie dzielenia.
MOC I NIEMOC, POTRZEBA GŁĘBI A RYNEK
Ciekawie było usłyszeć, co przeżywa Odnowa w innych krajach naszego kontynentu. Z jednej strony w większości europejskich państw grupy zmniejszają swoją liczebność lub wręcz zanikają i rośnie średnia wieku ich uczestników, zanikają charyzmaty. Dotyka to przede wszystkim państw zachodnioeuropejskich. Z drugiej strony spotkaliśmy się w gronie liderów, którzy napatrzyli się na wiele cudów, uzdrowień, nawróceń, którzy wiedzą i doświadczają, czym jest moc Słowa Bożego oraz modlitwy chwały i którzy wreszcie mają świadomość jak bardzo twórczy byli i są ludzie w Odnowie. Zderzenie tych dwóch rzeczywistości, słabości i mocy, wydaje się być zaskakujące, tym bardziej że wszyscy obecni w Heiligenbrunn liderzy wykazują rzeczywistą troskę o Kościół i o spotykanych przez siebie ludzi. Co więcej, są otwarci na profetyczne słuchanie Ducha Świętego, czego doświadczyliśmy w trakcie spędzonego wspólnie weekendu. Gdy rozważaliśmy, co jest naszą rzeczywistością dziś, to na pierwszy plan wysuwały się dwa problemy – oprócz sekularyzacji otaczającego nas świata, dochodzi coraz większy wpływ okultyzmu. Nie chodzi tutaj o demonizowanie rzeczywistości. Wspominający o tym ks. Peter Hocken, jeden z mówców, sformułował taką tezę, kierując się zwykłą statystyką. Stwierdził, że odwiedzając dobre księgarnie, znajduje średnio dwie warte kupna książki z dziedziny biblistyki. Natomiast regały z literaturą okultystyczną uginają się pod towarem. A to oznacza, że istnieje na nie rynek, że ludzie to kupują, czyli również nasiąkają publikowanymi tam treściami. Jest to świadectwo o poszukiwaniu przez wiele osób duchowej głębi, ale że szukają jej nie u chrześcijan. W tym kontekście ważne jest pytanie, jak wobec takich faktów odnajdywać ma się Odnowa Charyzmatyczna.
JAK DMUCHAĆ, ŻEBY ROZDMUCHAĆ
Michelle Moran, przewodnicząca ICCRS, która poruszyła zagadnienie „przyszłość”, dzieliła się doświadczeniami ostatniego spotkania Rady ICCRS z marca 2011 r. Z rozeznania Rady wynikało, że zadaniem Odnowy jest uaktywniać się na trzech płaszczyznach: 1. „podpalać ogień” – oznacza to wprowadzanie nowych osób w doświadczenie chrztu w Duchu Świętym, które przemienia życie; 2. „rozdmuchiwać ogień”, czyli formować ludzi na dalszej drodze rozwoju duchowego oraz przygotowywać do posługi następne pokolenia liderów; w tym mieści się również wprowadzanie ludzi w posługę charyzmatyczną; 3. „rozprzestrzeniać ogień”, czyli doświadczyć dokładnie tego samego, co apostołowie w dzień Pięćdziesiątnicy; chodzi o trzy występujące wspólnie elementy: osobiste odnowienie życia, doświadczenie wspólnoty z innymi oraz wyjście do otaczającego świata. Wydaje się to schemat dosyć ogólny i może być uznany za mało oryginalny, ale przez to możliwy do zastosowania na poszczególnych kontynentach, w różnych krajach, a wreszcie w poszczególnych diecezjach, czy wreszcie w grupach modlitewnych, które są bardzo zróżnicowane. Ze wspólnej modlitwy wynikały jednak kolejne światła prorockie. Były to zapewnienia o miłości Boga „gorliwej” i „zazdrosnej”, o obietnicy odbudowania Kościoła w Europie i wezwanie do niepoddawania się. Jednym ze sposobów wzywania Bożego miłosierdzia nad naszym kontynentem miałaby stać się modlitwa wstawiennicza. Europejski Podkomitet ICCRS podjął nawet w tym względzie decyzję o powołaniu do życia międzynarodowej grupy osób modlących się wstawienniczo za nasz kontynent.
NOWY WIATR, PRZESPANE ŻNIWA I POTRZEBA RADYKALIZMU
Ze wszystkich tych prorockich wezwań najbardziej zwróciły moją uwagę dwa. Pierwsze z nich było właściwie wizją „nowego wiatru” nad Europą. Szło z nim w parze wezwanie, aby odpowiedzieć na tę nowość „tak” i poświęcić się temu z całego serca. Szczególnie w wykonaniu liderów może to nie być łatwe z tego prostego powodu, że są już wystarczająco zapracowani. W takiej sytuacji podejmowanie jakichś nowych obowiązków przez odpowiedzialnych ludzi nie wydaje się raczej szczególnie możliwe. Ale wezwanie pozostaje wezwaniem i trzeba na nie jakoś odpowiedzieć. Kolejna wizja prorocka była bardzo inspirująca i wiązała się tematycznie z opisaną powyżej. Chodziło w niej o dojrzałe pole, gotowe do żniw. Żniwiarze postanowili rozpocząć zbiory następnego dnia. Ale gdy się obudzili, zobaczyli pole już po żniwach. Do zebrania pozostały jedynie resztki. Rozumienie całej wizji łączyło w sobie dwa wezwania. Po pierwsze, bądźcie czujni i gotowi do żniw, nie przesypiając nadarzających się okazji. Po drugie, przyjmijcie moc Ducha Świętego bo bez tego nie ma żadnej udanej ewangelizacji. W czasie dalszego dzielenia się jasne wydało się, że priorytetem ma być młodzież i rodziny, a w dalszej kolejności młodzi księża i seminarzyści, których należy wprowadzać w doświadczenie chrztu w Duchu Świętym. Drugim szczególnie inspirującym wezwaniem były słowa: „nawróćcie się!” W tym proroctwie nie było niczego szczególnie odkrywczego. Także liderzy Odnowy muszą się nawracać. Ale dopełnienie tego wezwania przynosiło nową treść. Otóż dalsze słowa brzmiały: „porzućcie wasze komfortowe życie”. Ukonkretnienie tego typu może stawiać w prawdzie także liderów w Polsce.
NA KONIEC PERSONALIA
Wspomniane tutaj treści pozwalają myśleć, że spotkanie było ważne od strony prorockiej. Ale poza tym pozwalało ludziom z różnych krajów poznać się lepiej w trakcie wspólnej modlitwy, dzielenia oraz rozmów w kuluarach. Ważnym elementem był wreszcie wybór części członków Podkomitetu ICCRS do Spraw Europejskich. W jedenastoosobowym komitecie wybieranych przez reprezentantów komitetów narodowych było czterech kandydatów. Warto zauważyć, że oprócz Kateŕiny Lachmanovej z Czech, Laszlo Gorove z Węgier i Geda Farrella ze Szkocji, wybrany został również ks. Wojciech Nowacki, były przewodniczący Krajowego Zespołu Koordynatorów Odnowy w Polsce. Będzie więc w Podkomitecie przez jakiś czas dwóch członków z naszego kraju.
Dariusz Jeziorny dr historii, wykładowca, jest przedstawicielem ICCRS (Międzynarodowe Służby Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej) na Europę Środkowo-Wschodnią i przewodniczącym ESCI (Podkomitet ICCRS ds. Europy). Prywatnie mąż i ojciec dwóch synów.
(zamieszczono 2012-02-22)
W DNIACH 19-21 CZERWCA 2012R. ODBYŁO SIĘ SPOTKANIE ESCI (PODKOMITET DS. EUROPY).
Omówiono na nim ostatnie spotkanie liderów Odnowy z państw europejskich (relacja powyżej). Poczyniono ponadto plany zorganizowania regionalnych konferencji dla liderów europejskich na przełomie 2012/2013. Jedna z nich ma zgromadzić osoby odpowiedzialne za Odnowę w państwach Europy Środkowo-Wschodniej. Pod koniec spotkania wybrano nowego przewodniczącego i wiceprzewodniczącego ESCI. Zostali nimi odpowiednio - Dhristof Hemberger z Niemiec i Katerina Lachmanowa z Czech. Zastąpili oni na tych stanowiskach - Dariusza Jeziornego z Polski i Pierre`a Chieux z Francji.
(uaktualniono 2012-08-05)
Polecamy książkę o. Józefa Kozłowskiego SJ - "Duch Święty w działaniu" - kliknij tutaj!