W dniach 11 -76 maja 1987 r. w Rzymie odbyła się szósta Międzynarodowa Konferencja Liderów Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, zatytułowaną "Dobra Nowina dla ubogich". Ojciec Święty Jan Paweł II przyjął jej uczestników na specjalnej audiencji i wygłosił poniższe przemówienie.

Drodzy Bracia i Siostry!

W pokoju i radości Ducha Świętego witam Was wszystkich przybyłych do Rzymu na Szóstą Międzynarodową Konferencję Liderów Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej. Jestem bardzo szczęśliwy, że spotykam się dzisiaj z Wami i pragnę rozpocząć od zapewnienia Was, że wasza miłość do Chrystusa i otwartość na Ducha Prawdy są najcenniejszym świadectwem misji Kościoła w świecie. W tych dniach rozważacie na modlitwie słowa proroka Izajasza, które Jezus uczynił własnymi na samym początku swej działalności publicznej: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę (Łk 4,18). Te słowa, czytane przez Jezusa w synagodze w Nazarecie, zrobiły na słuchaczach głębokie wrażenie. Gdy skończył czytać, zwinął zwój i usiadł, a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione (Łk 4,20). Także w naszych czasach te poetyckie słowa trafiają mocno do serca. Podnoszą naszą wiarę w Osobę Chrystusa i pogłębiają nasze pragnienie utkwienia naszych oczu w Nim", Odkupicielu Świata, doskonałym wypełnieniu całego proroctwa. Budzą w nas tęsknotę do pełniejszego wejścia w tajemnicę Chrystusa: do lepszego poznania Go i miłowania z większą wiernością.

Duch ukazuje Kościół

Duch Pański spoczywa na Mnie. O ile wówczas, w Nazarecie, Jezus odniósł te słowa do siebie, można je także odnieść do Zesłania Ducha Świętego, później zaś do Ciała Chrystusa, Kościoła. "Kiedy zaś dopełniło się dzieło, którego wykonanie Ojciec powierzył Synowi na ziemi (por. J 17,4), zesłany został w dzień Zielonych Świąt Duch Święty, aby Kościół ustawicznie uświęcał i aby w ten sposób wierzący mieli przez Chrystusa w jednym Duchu dostęp do Ojca" (Lumen Gentium, 4). W wyniku tego historia Kościoła jest jednocześnie historią dwóch tysięcy lat działania Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który odnawia Lud Boży w łasce i wolności, i jest Duchem Prawdy, dającym świętość i radość ludziom wszystkich ras, języków i narodów.

Dwudziesta rocznica Odnowy

W tym roku przypada dwudziesta rocznica Odnowy w Duchu Świętym w Kościele katolickim. Żywotność i owocność Odnowy z pewnością świadczy o pełnej potęgi obecności Ducha Świętego, działającego w Kościele w ciągu tych lat po Soborze Watykańskim II. Oczywiście Duch prowadził Kościół we wszystkich czasach, obdarzając wierzących wielką różnorodnością darów. Dzięki Duchowi Kościół zachowuje stale młodzieńczą żywotność, a Odnowa Charyzmatyczna jest wymowną manifestacją tej żywotności dzisiaj, wyraźnym potwierdzeniem tego, co Duch mówi do Kościołów (Ap 2,29) teraz, gdy zbliżamy się do końca drugiego tysiąclecia. Z tego powodu ważne jest to, że staracie się stale pogłębiać waszą łączność z całym Kościołem: jego doktryną i wymaganiami, jego życiem sakramentalnym, z całym Ludem Bożym. Z tego samego względu poprosiłem biskupa Paula Cordesa o asystowanie w roli doradcy kościelnego Międzynarodowemu Biuru Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej. Jestem pewien, że pomoże Wam w pielęgnowaniu dynamizmu, zawsze wyważonego, oraz w umocnieniu waszych więzi wierności ze Stolicą Apostolską.

Duch ukazuje wzór chrześcijanina

Duch Pański spoczywa na Mnie. Oprócz tego, co słowa te mówią o Jezusie i o Kościele na całym świecie, przypominają nam one również o naszej własnej tożsamości jako mężczyzn i kobiet, którzy jesteśmy ochrzczeni w Chrystusie. Gdy o nas idzie, Duch Pański spoczywa na nas, którzy narodziliśmy się na nowo w zbawczych wodach Chrztu. Duch Święty nas ponagla, abyśmy szli w wierze głosić dobrą nowinę ubogim: ubogim w dobra materialne, ubogim w dary duchowe, biednym pod względem umysłowym lub cielesnym. Duch Święty daje nam odwagę i siłę do wyjścia do wszystkich, którzy są w sposób szczególny "małymi" w świecie. Każdy z nas odpowiada na to w swój wyjątkowy sposób, zgodnie z naszymi osobistymi talentami i darami, lecz tylko wtedy będziemy zdolni do hojnej i autentycznej reakcji, gdy będziemy mocno ugruntowani w stałej i regularnej modlitwie. Zgodnie z tym zachęcam Was, abyście często medytowali te słowa Izajasza, rozważając wielką tajemnicę tego, jak Duch Święty ogarnia wasze życie w sposób podobny do doświadczenia Maryi. Gdy prawda przenika wasze serca i dusze, napełnia całe wasze jestestwo wdzięcznością i uwielbieniem, i poczuciem bojaźni wobec wielkiej miłości Boga.

Duch ukazuje modlitwę i służbę

Duch Pański spoczywa na Mnie. Te słowa mają podstawowe znaczenie dla naszej modlitwy, naszej służby dla innych, naszego życia wiary. One skierowują nas do niewidzialnego Boga, który mieszka w nas jak w Świątyni, do Tego, o którym wyznajemy w Credo, że jest Panem i Ożywicielem, Tym, który mówił przez proroków. W modlitewnym rozważaniu tych słów spotykamy i adorujemy Ducha Świętego. Na modlitwie także zaczynamy widzieć nagą rzeczywistość naszej osobistej nędzy, to, że koniecznie potrzebujemy Zbawiciela. Bardziej dogłębnie odkrywamy, że pod wieloma względami jesteśmy ubodzy i potrzebujący, i wobec tego zaczynamy odczuwać coraz większą solidarność ze wszystkimi biednymi. W rezultacie uświadamiamy sobie pełniej niż kiedykolwiek wcześniej, że Dobra Nowina dla ubogich jest także Dobrą Nowiną dla nas samych.

Maryja i opcja preferencyjna na rzecz ubogich

Drodzy Przyjaciele w Chrystusie! Przybyliście do Rzymu w miesiącu maju, miesiącu Naszej Pani. Przybyliście tuż przed świętem Pięćdziesiątnicy i na początku roku Maryjnego. Rozważając temat "Dobra Nowina dla ubogich", rozważacie temat drogi Matce naszego Zbawiciela. Jak stwierdzam w mojej niedawnej encyklice o Błogosławionej Dziewicy Maryi w życiu Kościoła, "Maryja zaprawdę głosi przyjście 'Mesjasza ubogich' (por. Iz. 11,4; 61,1). Czerpiąc z serca Maryi, z głębi Jej wiary, która się wyraziła w słowach Magnificat, Kościół coraz bardziej odnawia w sobie świadomość, że prawdy o Bogu zbawiającym, o Bogu, który jest źródłem wszelkiego obdarowania, nie można oddzielać od tej szczególnej opcji na rzecz ubogich i pokornych, która - wyśpiewana w Magnificat - wyraziła się następnie w słowach i czynach Jezusowych" (Redemptoris Mater, 37).

Obyście byli zainspirowani heroicznym przykładem miłości, jaki dała Dziewica Matka naszego Odkupiciela i obyście powierzyli się z ufnością Jej orędownictwu i macierzyńskiej trosce. W miłości Jej Syna, naszego Zbawiciela Chrystusa Pana, udzielam Wam wszystkim mojego apostolskiego błogosławieństwa.

JAN PAWEŁ II

Z języka angielskiego przeł. MAGDALENA RUSIECKA

Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym nr 16, s.68-71