Kiedy podczas wylania darów zapraszamy Ducha Świętego, On pragnie współpracować z nami we wszystkich obszarach naszego życia. Zarówno w życiu codziennym – w rodzinie, pracy, szkole, jak i w obszarze naszej posługi w Kościele, w ewangelizacji. Co więcej, dla Ducha Świętego oba te obszary są równie ważne.

Dzisiejsza kultura nastawiona jest raczej na mówienie niż słuchanie, branie niż dawanie. Z tego też powodu wiele osób używa w modlitwie charyzmatu języków (charyzmatu mówienia), a mniej – charyzmatu tłumaczenia (najpierw słuchania, a potem mówienia). Charyzmat tłumaczenia języków polega na tym, że w momencie, gdy ktoś modli się w językach – w głowie tłumacza pojawia się rozumienie (interpretacja) tej modlitwy. Nie jest to jednak rozumienie poszczególnych głosek czy wyrazów, jak w przypadku języków obcych.  

Czy mogę podjąć decyzję na podstawie tego, co mi mówi Duch Święty? Czy może trzeba to jeszcze z kimś konsultować... Tylko, czy na ziemi jest ktoś, kto ma prawo dyskutować z Duchem Świętym? Animatorka.

Samej modlitwie w językach nie towarzyszy strach. Co najwyżej wątpliwości, czy aby na pewno się modlę? Czy może nie wymyślam z tym, że to jest modlitwa, a ja tylko głupoty majaczę? To są standardowe pytania na początku, gdy człowiek jeszcze zwraca uwagę na co mówi. Fakt, że one się pojawiają świadczy o tym, że jesteś normalny. Z czasem jednak, gdy taka modlitwa staje się normalną praktyką duchową, tego typu wątpliwości odchodzą. Bo w modlitwie w językach nie chodzi o zgłoski, ale o powierzenie się Bogu.  

Przyjrzyjmy się krótko wydarzeniom Soboru Watykańskiego II. Odbyła się wówczas debata, która okazała się być bardzo ważną dla Odnowy w Duchu Świętym. Sprawa dotyczyła charyzmatów. Owoce dyskusji dotyczącej wyrazu „charyzmat” zostały spisane w Konstytucji Dogmatycznej, którą też po krótce omówimy.

Czy dar języków we wspólnocie może wystąpić tylko podczas modlitwy uwielbienia? Dlaczego osoba modląca się językami nie wie co mówi mimo że jest świadoma? I dlaczego mówienie językami to tylko dźwięki...? Może inaczej ludzie będący świadkami takiej modlitwy słyszą to co dana osoba wypowiada i im się wydaje że to są wyrazy, słowa, niejako jakby jakieś pełne zdania, a nie dźwięki wydawane...Więc jak to jest? Na modlitwie uzdrowienia byłam świadkiem modlitwy w nieznanym języku: jedna osoba mówiła a druga tłumaczyła - czy to w takim razie jest forma przekazu dla wspólnoty, czyli proroctwo w językach? Karolina.

Na rekolekcjach ignacjańskich było cudownie. Doświadczyłam naprawdę wielkiego spotkania z Jezusem, przeżywałam wspaniałe medytacje. To był chyba najpiękniejszy czas w moim życiu. Ale gdy wróciłam do domu, to wpadłam w wir codziennych obowiązków. Teraz coraz mniej odczuwam obecność Boga w swoim życiu. Jest mi teraz przykro i smutno oraz mam do siebie wielki żal i poczucie winy, że zniszczyłam to ziarenko, które zasiał we mnie Bóg na rekolekcjach. Czy mogę jeszcze teraz coś zrobić żeby wróciło to, co przeżywałam na rekolekcjach?

  Co to jest przebaczenie? Czy przebaczyłam, jeśli dla własnego dobra zerwałam kontakt? Czy mogę przyjmować Komunię Świętą jeżeli z paroma osobami nie rozmawiam i nie widzę sensu powrotu do tych znajomości?