Czystość przedmałżeńska nie jest celem samym w sobie. Ale pozwala podjąć w wolności wspólne życie i staje się murem obronnym, chroniącym realizację pragnień, z jakimi w to życie wchodzimy.  

Niby rozmawiali o tym przed ślubem, ale po – jakoś nigdy. Po pięciu latach starań o dziecko Ania napomknęła Robertowi, żeby pomyśleli o adopcji. Robert początkowo przemilczał sugestię, ale już wiedzieli, że oboje rozglądają się po świecie trochę inaczej.

Zastanawiam się, dlaczego cnota czystości stała się przywarą? Dlaczego wyjątkowość i oddanie stało się nieatrakcyjne? Gdy mężczyzna, starając się o względy kobiety, jest waleczny, pomysłowy i odważny, nie jest z powodu tych wysiłków wyśmiewany. Dlaczego więc kobieta, która chce być tą jedyną dla mężczyzny, ma się wstydzić swoich pragnień?